"The share of total income going to the top one percent has increased from roughly eight percent in the 1960s to more than 20 percent today" [in de VS].
Vervolgens: "...stock-options compensation tends to bend incentives toward the short-term maximization of share prices rather than planning for long term growth...Long-term cost of corporate failure is borne not by CEOs that their executive minions, of course, but by rank-and-file employees, who get laid off when companies need to cut cost and whose pension investments are wiped out when companies' stocks sink."
Inkomensverschillen nemen toe, lange termijn belangen van organisaties worden niet gediend en degenen die de risico's dragen zijn niet degenen met de hoogste beloningen. Dit zijn precies de weeffouten in de huidige economische structuur die Jai en Eno verhelpen met wat zij vertellen in hoofdstuk 8 van 'Jai en Eno', 'De veranderende rol van geld. Van kapitalisme naar doelisme'. (Ik zou nu het woord 'doelisme' willen vervangen door 'societisme', maar goed). Naar een organisatiestructuur die lange termijn doelen dient voor alle belanghebbenden en anders beloont.
